Сӯзанҳои мошини намадин як ҷузъи муҳими мошинҳои намади саноатӣ мебошанд, ки барои эҷоди матоъ ва маҳсулоти нассоҷӣ тавассути раванди намакин истифода мешаванд. Намак як усули матба кардан, конденсатсия кардан ва пахш кардани нахҳо барои эҷоди маводи зиччи паймон аст. Сӯзанҳое, ки дар мошинҳои намакин истифода мешаванд, махсус тарҳрезӣ шудаанд, ки нахҳоро ба таври муассир ва дақиқ сӯрох кунанд, онҳоро печонанд ва ба ҳам пайваст кунанд, то матои якхела ба вуҷуд оранд.
Ин сӯзанҳо маъмулан аз пӯлоди баландсифат ё дигар металлҳои тобовар сохта мешаванд, то ба фарсудашавии доимии раванди намакин тоб оваранд. Онҳо дар шаклҳо, ҳаҷмҳо ва конфигуратсияҳои гуногун мавҷуданд, ки ҳар кадоме барои ноил шудан ба эффектҳои мушаххаси намакин пешбинӣ шудаанд ва ба талаботи намудҳои гуногуни нахҳо ва матоъҳо ҷавобгӯ мебошанд. Баъзе намудҳои маъмули сӯзанҳои мошини намадинкунӣ сӯзанҳои секунҷа, ситора ва тоҷшаклро дар бар мегиранд, ки ҳар кадоми онҳо хосиятҳо ва ҳадафҳои беназири худро доранд.
Тарҳрезии сӯзанҳои мошини намакинӣ бо баргҳо ё чуқуриҳо дар қад-қади чоҳи онҳо тавсиф мешавад, ки барои гирифтан ва печонидани нахҳо муҳиманд, зеро сӯзан ба қабатҳои матоъ ворид мешавад. Ин баргҳо, ки аксар вақт ҳамчун чокҳо ё буррҳо номида мешаванд, аз ҷиҳати стратегӣ барои ба ҳадди аксар печонидани нахҳо ва таъмини раванди самараноки матбакунӣ ҷойгир шудаанд. Вобаста ба талаботи мушаххаси истифодаи намакин, зичӣ ва конфигуратсияи баргҳо дар сатҳи сӯзан метавонанд фарқ кунанд.
Илова ба сӯзанҳои чӯбдор, баъзе мошинҳои намадинкунӣ инчунин сӯзанҳои махсуси анҷомдиҳандаро истифода мебаранд, ки барои ҳамвор кардани сатҳи матоъ ва кам кардани пайдоиши нишонаҳои сӯзан кӯмак мекунанд. Ин сӯзанҳои анҷомдиҳанда маъмулан дар муқоиса бо сӯзанҳои асосии намакин сохтор ва конфигуратсияи дигар доранд, ки ба онҳо имкон медиҳанд, ки дар матоъ матоъҳои ҳамвортар ва якхелатар ба даст оранд.
Интихоби сӯзанҳои мошини намакин аз омилҳои гуногун, аз ҷумла навъи нахҳои коркардшаванда, хосиятҳои матоъҳои дилхоҳ ва талаботи мушаххаси раванди истеҳсолот вобаста аст. Масалан, барои нахҳои нозук ё нозук сӯзанҳои майдатаре, ки рақами ченакашон баландтаранд, мувофиқанд, дар ҳоле ки сӯзанҳои дағал метавонанд барои матоъҳои ғафс ва зичтар бартарӣ дошта бошанд.
Ғайр аз он, фосила ва ҷойгиркунии сӯзанҳо дар тахтаи сӯзан ё кати мошин дар муайян кардани кори умумии намакин ва сифати матоъ нақши муҳим мебозад. Зичии дурусти сӯзанҳо ва ҳамоҳангсозии сӯзанҳо барои ноил шудан ба печиши якхелаи нах ва зичии пайвастаи матоъ дар тамоми сатҳи матоъ муҳим аст.
Дар амалиёти саноатӣ нигоҳдорӣ ва иваз кардани сӯзанҳои мошини намакин ҷанбаҳои муҳими таъмини сифати пайвастаи маҳсулот ва самаранокии истеҳсолот мебошанд. Бо гузашти вақт, сӯзанҳо метавонанд аз таъсири такрории механикӣ ва сурхшавӣ дар ҷараёни намакин фарсуда ё вайрон шаванд. Санҷиши мунтазам ва иваз кардани саривақтии сӯзанҳои фарсуда ё вайроншуда барои пешгирии нуқсонҳои матоъ ва нигоҳ доштани кори оптималии намакин муҳим аст.
Хулоса, сӯзанҳои мошини намакин ҷузъҳои муҳими мошинҳои намадии саноатӣ буда, вазифаи муҳими печидан ва матои нахҳоро барои эҷоди матоъҳои зиччи устувор иҷро мекунанд. Ин сӯзанҳои махсусгардонидашуда бо баргҳо ё ҷӯякҳо тарҳрезӣ шудаанд, ки нахҳоро ба таври муассир гирифтан ва ба ҳам пайваст мекунанд ва онҳо дар шаклҳо ва конфигуратсияҳои гуногун барои қонеъ кардани намудҳои гуногуни нах ва матоъ ниёз доранд. Интихоби дуруст, нигоҳдорӣ ва иваз кардани сӯзанҳои мошини намакин барои ба даст овардани маҳсулоти баландсифат ва таъмини кори мураттаби мошинҳои намакин дар равандҳои истеҳсоли нассоҷӣ ва матоъ муҳим аст.
Вақти фиристодан: 09-09-2024